P-S-ZS/ZGR-057, szlak pieszy czarny, Szczecin Podjuchy PKP - Żelisławiec PKS, 15,5km

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka . Wspomóż utrzymanie domen, sklepu, serwera na dane ....

Materiały zamieszczone lub zakupione w serwisie można wykorzystywać na ogólnych zasadach wynikających z prawa autorskiego i praw pokrewnych, w tym majątkowych - Regulamin korzystania z danych umieszczonych w serwisie .Jeśli chcesz umieścić widżet z mapką na swojej stronie, skontaktuj się z nami. Przygotujemy kod do wklejenia i wyślemy na mejla.

1. NUMER SZLAKU W SERWISIE www.WedrujzNami.pl: P-S-ZS/ZGR-057
2. NUMER SZLAKU WG PTTK: ZP-1072-s
3. PRZEBIEG SZLAKU: Szczecin Podjuchy dworzec PKP - Skalista - Cynowa - drogi leśne - autostrada - Dęby Wartownicy - drogi leśne bez nazwy - Droga Graniczna - Droga Furmańska - Droga Zygzak - drogi leśne bez nazwy - Głaz Kołyska - jez. Piasecznik Mały - Jez. Plebanka - Jez. Wężówka - dolina Węzówki - Głaz Zbyszek - Droga Sienna - Jezioro Glinna - Binowski Bruk - Żelisławiec PKS węzeł szlaków
   
4. NAZWA SZLAKU: Szlak Klubu Turystów Pieszych PTTK "Wiercipięty"
   
5. POWIAT: Szczecin, Gryfino
   
6. GMINA: Szczecin, Gryfino, Stare Czarnowo
   
7. NAWIERZCHNIA: asfalt, chodnik, droga leśna, bruk, ścieżki, bezdroża
   
8. KOLOR: czarny pasek, pomiędzy dwoma  białymi w poziomie
9. ROK POWSTANIA: nieznany
10. ROK OSTATNIEGO ODNAWIANIA: 2009 / 2014
    
11. ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2009
12. DŁUGOŚĆ:  15,5 km
13. WAŻNE UWAGI: Szlak ma charakter liniowy. Na trasie węzły ze szlakami turystycznymi, umożliwiające różne warianty wędrówek. W 2014 roku poddano renowacji odcinek miejski szlaku Szczecin Podjuchy - autostrada. W 2019 roku oznakowanie na odcinku autostrada - Żelisławiec, oceniamy na bardzo słabe. W okolicach jeziora Piasecznik Mały oraz na odcinku jezioro Plebanka - Binowski Bruk, zanikające drogi. Jednak sam szlak jest warty uwagi - szkoda, że od lat nie poddawany renowacji i lokalnym korektom przebiegu. Liczymy na Waszą pomoc, w ustaleniu aktualnego (pewnego) przebiegu szlaku w tych okolicach. Nasze dane z inwentaryzacji są jednak dość stare, bo z 2009 roku.
    

SZLAK ZNAJDZIESZ NA NA NASZEJ MAPIE OGÓLNEJ ZNAKOWANYCH SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH (zawsze aktualizowana pełna mapa)

Jeśli znasz szlak, a nie ma go w naszym rejestrze, prosimy o przesłanie pliku .gpx oraz kilku słów o szlaku, zdjęć, abyśmy stworzyli jego wizytówkę. A jak masz czas, zapraszamy do stworzenia opisu szlaku, według naszego systemu. Szlaki są dla wszystkich i musimy je promować wspólnie.

POWIĄZANE SZLAKI I MAPY: aby sprawdzić z jakimi szlakami turystycznymi, krzyżujemy naszą wędrówkę, kliknij w zakładkę "produkty powiązane". Znajdziesz tam również mapy, na których znajduje się szlak, a mamy je w sprzedaży. Zakładka w ciągłej rozbudowie, w miarę wprowadzania szlaków i wydawnictw do bazy.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU

Szlak KTP PTTK Wiercipięty - czarny znakowany szlak turystyczny w województwie zachodniopomorskim o charakterze podmiejskim, na terenie Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa". Jest to szlak turystyczny, łączący ze sobą różne szlaki turystyczne puszczy. Umożliwia to przygotowanie różnych wariantów wędrówek. Szlak idealnie nadaje się do dłuższych wycieczek pieszych oraz na wypady rowerowe. Szlak prowadzi przez atrakcyjne turystycznie partie zalesionych Wzgórz Bukowych. Na szlaku pomnikowe drzewa i głazy, malownicza dolina Wężówki, jezioro Glinna.  Opis szlaku Szczecin Podjuchy - Żelisławiec.

Naszą wędrówkę rozpoczynamy przy dworcu kolejowym w Podjuchach. Szlak rozpoczyna/kończy bieg z żółtym szlakiem pieszym, Artyleryjskim (Szczecin Podjuchy - Binowo). Ruszamy do ulicy Walczaka - po prawej tablica pamiątkowa poświęcona saperowi Marianowi Walczakowi. Idziemy pomiędzy budynkami przedwojennych koszar, które obecnie są siedzibą 5 Pułku Inżynieryjnego (w tym patrolu saperskiego). Wchodzimy po schodkach na ulicę Skalistą. Odchodzi od nas szlak żółty - skręcamy w lewo. Za znakami wędrujemy ulicą Skalistą i Cynową. Na końcu ulicy wchodzimy w drogę leśną. Dochodzimy do szosy i skręcamy w prawo. Ponownie spotykamy się że szlakiem żółtym, tym razem innym - Do Szwedzkiego Kamienia (Szczecin Podjuchy Złota - Szwedzki Kamień). Wędrujemy dalej Drogą Kołowską, mijając po drodze Dąb Wartownik, rosnący na skrzyżowaniu z Drogą Chlebowską. Na jednym ze skrzyżowań skręcamy w prawo i maszerujemy, przecinając czerwony Szlak Nadodrzański (Szczecin Żydowce - Mieszkowice) i mijając po prawej Sobolową Górę i strzelnicę wojskową - należy zachować ostrożność przy prowadzonych strzelaniach. Leśną drogą docieramy w okolice pasma Czajczej Góry, gdzie kolejny węzeł szlaków - tym razem zielony Woja Żelisława (Szmaragdowe - Żelisławiec), z którym jeszcze się spotkamy podczas naszej wędrówki. Dochodzimy do skrzyżowania  z Drogą Graniczną i węzła z niebieskim Szlakiem Równiny Wełtyńskiej i Pojezierza Myśliborskiego (Szmaragdowe - Lipiany). Drogą Graniczną, docieramy do Drogi Furmańskiej. Maszerujemy wzdłuż pola golfowego (Polana Binowska), przecinamy Drogę Mazowiecką i wchodzimy na Drogę Zygzak. Na skraju pola golfowego, wchodzimy w las. Tutaj niestety zaczyna się słabo oznakowana i trudna część szlaku - jeśli będziecie nim wędrować na odcinku Droga Zygzak - bruk, prosimy o dokładne dane GPS z przebiegiem szlaku.  Po chwili skręcamy w drogę leśną - prawo. Wędrując pod szczytem Glapi Garb, dochodzimy do Głazu Kołyska.  Wędrujemy dalej wąwozem schodząc w kierunku jeziora Piasecznik Mały, które omijamy od strony północnej- od strony południowej jezioro obchodzi czerwony Szlak Nadodrzański, przechodząc przez Piaseczną Górę, z ładnymi widokami na okolice. Spotykamy się z szlakiem czerwonym za jeziorem - uwaga, tereny prywatne, a ścieżki mogą być podmokłe. Wychodzimy na drogę Binowo - Kołowo, przechodząc przez pole, lub wzdłuż linii drzew. Tutaj również węzeł z pieszymi szlakami turystycznymi; czerwony Nadodrzański i niebieski im.ST. Grońskiego. Mijamy jeziorko Plebanka i skręcamy w lewo, w drogę polną (dojazdowa do stawów). Z czasem zanika i idziemy skrajem pola. Po dojściu do skraju, skręcamy w lewo, wchodzimy w las i ścieżką leśną dochodzimy do południowych brzegów jeziora Wężówka. Przechodzimy przez wypływający strumień. Skręcamy w zarysowaną drogę leśną i wędrujemy malowniczą Doliną Wężówki (miejscami możliwość podmokłych terenów, przy wyższych stanach wody). Po drodze mijamy liczne głazy, w tym Głaz Zbyszek na zachodnim zboczu doliny. Dochodzimy do Drogi Siennej. Skręcamy w lewo, i po chwili w prawo. Tutaj ponownie spotykamy niebieski szlak im. St. Grońskiego. Wchodzimy w początkowo dość dobrą, z czasem, zanikającą i zarastającą drogę leśną, miejscami ze zwalonymi drzewami. Pokonujemy las, wzdłuż brzegów Jeziora Glinna - bardzo trudny odcinek szlaku, niedostępny dla rowerów. Po minięciu jeziora, przechodzimy przez strumień. Mijamy ośrodki wypoczynkowe i prywatne domki campingowej. Kierujemy się na zachód i dochodzimy do Binowskiego Bruku. Właśnie skończyliśmy chaszczowanie. Skręcamy w lewo i dochodzimy do Zelisławca - to właśnie tutaj według podań, swój gród zbudował Kasztelan Żelisław. Po drodze dołącza do nas zielony szlak pieszy. Mijamy cmentarz - obecnie czynny, jednak w jego zakamarkach znajdziemy przedwojenne, poniemieckie nagrobki. Przy kościele, nasz szlak kończy/rozpoczyna bieg oraz węzeł z zielonym szlakiem Woja Żelisława (Szmaragdowe - Gryfino), czerwonym Szlakiem przez Trawiastą Buczynę (Stare Czarnowo - Żelisławiec).

I gdzie dalej wędrujemy ? Wszystko zależy od naszych sił i możliwości.  Możemy skierować się szlakami; zielonym do Gryfina lub Szczecina, czerwonym do Starego Czarnowa. A może wydłużymy wędrówkę ? Możliwości jest wiele i warto zaopatrzyć się w mapę Puszczy Bukowej.

NA SZLAKU

Podjuchy (do 1945 niem. Podejuch)  – prawobrzeżna część miasta Szczecina, obecnie osiedle Podjuchy, położone nad Odrą, przy zachodnich krańcach Puszczy Bukowej. W herbie Podjuch mamy łódź i ryby, co świadczy o rozwoju rybołówstwa, snopek zboża, kosę i grabie – o rozwoju rolnictwa, kowadło i młot – o rozwoju rzemiosła. Nad nimi góruje piękne, potężne drzewo z nazwą Buchheide, czyli Puszcza Bukowa. Pierwsze ślady pobytu człowieka na tym terenie pochodzą z mezolitu (środkowa epoka kamienia). Osadnictwo na większą skalę rozpoczęło się dopiero w neolicie (młodszej epoce kamienia). Osiedlała się tu ludność kultury ceramiki wstęgowej i kultury pucharów lejkowatych. Dość silne ślady penetracji tych terenów pochodzą z okresu kultury przedłużyckiej i łużyckiej. Pierwsze wzmianki pisane o Podjuchach pojawiły się w roku 1226 i 1307 w dyplomatariuszu pomorskim, jako osiedle, potem jako wieś. W 1334 r. miasto Szczecin weszło w posiadanie Podjuch, następnie w 1517 r. przeszły na własność Szpitala Św. Ducha. Wieś liczyła wtedy 35 domów. Mieszkańcy składali daninę na rzecz dworu książęcego w pieniądzach, kurach, a w zimie zobowiązani byli do dostarczania 12 fur drewna. Osada rozwijała się między wzgórzami morenowymi, zwanych „Górami Bukowymi” a doliną Regalicy. Rzeka ta często wylewała. Pola uprawne znajdowały się na wzgórzach, a jakość tutejszych gleb pozwalała na uprawę żyta, pszenicy, fasoli, lnu oraz koniczyny, a od połowy XIX wieku buraka cukrowego. Musiała też tu występować uprawa chmielu, który był dostarczany jako danina na dwór książęcy. W okolicy występowało dużo łąk, które dawały średnio dwa pokosy w roku, przez co istniała dobrze rozwinięta hodowla bydła oraz trzody chlewnej. Oprócz rolnictwa, rozwijało się też rybołówstwo oraz rzemiosło. Miejscowi rzemieślnicy produkowali dla lokalnego rynku, świadcząc usługi piekarnicze, szewskie i krawieckie. We wsi, blisko Regalicy, powstało kilka młynów, które zakończyły swą działalność wraz z obniżeniem się poziomu wody w rzece. Król pruski Fryderyk II podjął decyzję o założeniu hodowli jedwabników. Początkowo Podjuchy były posiadłością książęcą, jednak później w części przekazane zostały jako uposażenie dla klasztoru Św. Jana. Potem klasztor przejął całą wieś, która znajdowała się w jego posiadaniu do roku 1791. Po tej dacie wieś została podporządkowana Kamerze Państwowej. W drugiej połowie XIX w. odłączono od Podjuch Zdroje, oraz wiele innych parcel, które potem przeznaczono na zakładanie nowych osiedli. Wtedy Podjuchy stały się samodzielną gminą wiejską. W XIX wieku nastąpił rozwój przemysłu. W 1834 roku, Francuz Friedrich Ferdinand Didier założył jedną z pierwszych w Prusach fabryk wyrobów ogniotrwałych – Chamottefabrik F. Didier in Podejuch, która opierała się na miejscowych surowcach (glina, margle,żwir). Odkryto również złoża torfu - funkcjonowały kopalnie odkrywkowe i szybowe. W latach trzydziestych XX wieku, Podjuchy osiągnęły szczyt swego rozwoju. Realizowano wtedy na terenie Podjuch wielkie inwestycje rządowe: koszary oraz odcinek autostrady mającej połączyć Rzeszę z Prusami Wschodnimi. Powstawały też w tym czasie droga oraz połączenie kolejowe łączące Podjuchy z centrum Szczecina. To ostatnie przedsięwzięcie wymagało budowy mostów – drogowego i kolejowego – na Regalicy i Odrze Zachodniej. Podjuchy, podobnie jak większość prawobrzeżnych osiedli, włączone zostały w 1939 r. w granice tzw. Wielkiego Szczecina. W 1945 z powodu ciężkich walk o prawobrzeże Szczecina, zabudowa mieszkalna doznała dużych zniszczeń. Zniszczono centrum dzielnicy, fabrykę wyrobów szamotowych, dworzec kolejowy, oraz mosty na Odrze Zachodniej i Regalicy, co łączyło się z odcięciem Prawobrzeża od centrum Szczecina. W związku z tym Podjuchy (jak i wszystkie osiedla obecnego Prawobrzeża) przyłączono do ówczesnego powiatu gryfińskiego i przekształcono w samodzielne miasto. Rozwój osiedla oraz akcja osiedleńcza była początkowo znacznie hamowana ze względu na zniszczenia, brak bezpieczeństwa oraz trudności komunikacyjne. Dopiero ożywienie nastąpiło po odbudowaniu mostów i przyłączeniu w 1948 tych terenów do miasta. W latach 50. rozwój Podjuch był bardzo powolny. Trwało odgruzowywanie oraz wyburzanie starej i wysłużonej zabudowy. Nowych domów w ogóle nie wznoszono. Dopiero pod koniec lat 50., kiedy to nastąpiła rozbudowa fabryki sztucznego jedwabiu w Żydowcach, wybudowano kilka bloków przy ulicy Krzemiennej. W latach 60. nastąpiło ożywienie budownictwa indywidualnego, które trwa do dziś. Obecnie to idealny punkt wypadowy na wycieczki po Puszczy Bukowej oraz szlaki wodne Paru Krajobrazowego "Dolina Dolnej Odry". Z osiedla (dworzec kolejowy) swój bieg rozpoczynają/kończą dwa szlaki piesze: żółty Artyleryjski (Szczecin Podjuchy - Binow) oraz czarny Szlak Klubu Turystów Pieszych PTTK "Wiercipięty" (Szczecin Podjuchy - Żelisławiec). Uliczkami Podjuch krąży również żółty szlak pieszy Do Szwedzkiego Kamienia (Szczecin Podjuchy ul. Złota - Szwedzki Kamień).

Pomnik przyrody dąb szypułkowy Wartownik, rośnie w zachodniej części Szczecińskiego Parku Krajobrazowego Puszcza Bukowa, w pobliżu szczecińskiego osiedla Podjuchy, w gminie Stare Czarnowo, w powiecie gryfińskim. Usytuowany jest po wschodniej stronie Drogi Chlebowskiej, zaraz za skrzyżowaniem z Drogą Kołowską i biegnącym nią czarnym Szlakiem KT Pieszych PTTK Wiercipięty. Drzewo to ma obwód pnia 430 cm i osiąga wysokość 22 m. Jego rozłożysta korona ma średnicę 32 m. Nazwa drzewa nawiązuje do istniejącego w okolicy w czasie II wojny światowej, obozu pracy przymusowej dla włókniarek z Łodzi i Pabianic, zatrudnionych w fabryce sztucznego jedwabiu (były Wiskord). Dla upamiętnienia tych ciężkich czasów opisany dąb szypułkowy został nazwany "Wartownikiem". Niedaleko znajduje się drugi, równie potężny dąb noszący taką samą nazwę. Stąd na mapach oznaczenie Dęby Wartownicy.

Głaz Kołyska, należy do największych w Puszczy Bukowej. Głaz narzutowy, granit szary o obwodzie 13,4 m i wysokości 1,95 m, z nieckowatym wklęśnięciem na górnej płaszczyźnie. Prawdopodobnie pochodzenia polodowcowego, przeniesiony przez lodowiec z półwyspu skandynawskiego. Zalega pod szczytem Glapiego Garbu w pierwszym od strony Polany Binowskiej zagłębieniu stoku. Obok pomnika przyrody prowadzi czarny szlak pieszy KTP Wiercipięty. Z głazem związana jest również miejscowa legenda. W czasach wypraw krzyżowych na zamku w Glinnej mieszkał rycerz pomorski Grzymisław z młodą, piękną żoną Kingą i malutkim dzieckiem. Grzymisław wraz z księciem Warcisławem wyruszył do Ziemi Świętej i długo nie wracał. Kinga wiernie czekała na jego powrót, ale z biegiem czasu zalotnicy coraz śmielej odwiedzali zamek. Pewien rycerz - rabuś wyrzucony z zamku, postanowił przez zemstę wziąć siłą zamek i Kingę. Przybył nocą ze swymi knechtami, ale straż czuwała. Zawrzała walka. Kiedy stało się jasne, że nieliczna pozostawiona na miejscu załoga nie odeprze ataku, kasztelan z Kingą i dzieckiem opuścił mury tajnym wyjściem. Nad jeziorem czekały ukryte, zawsze gotowe konie. We troje popędzili w las. W bezpiecznym miejscu postanowili odpocząć. Kinga położyła dziecko na głazie, który natychmiast uformował w sobie wklęśnięcie i stał się dla maleństwa wygodną kołyską. Wtedy usłyszeli tętent. Kasztelan i Kinga przestraszyli się, że to pogoń za nimi, okazało się jednak, że to wracał nareszcie Grzymisław ze swoją drużyną.

Żelisławiec. Założona na planie owalnicy wieś, wymieniana jest w roku 1180 jako własność cystersów z Kołbacza. W 1255 roku otrzymała na krótko prawa targowe. Obecnie Żelisławiec należy do gminy Stare Czarnowo. Geograficznie, położony jest na Równinie Wełtyńskiej około 12 km na wschód od Gryfina. Przez wieś przebiega trasa prowadząca do Kołbacza. Jak głoszą podania, Jak podaje legenda, osada została założona przez kasztelana książąt szczecińskich Żelisława, w miejscu, gdzie na jednym z dębów było gniazdo gryfów, mitycznych potężnych stworzeń, znanych z wizerunku na herbie rodowym Gryfitów i licznych herbów pomorskich miast. To staropolskie imię, składające się z dwóch członów: żeli – pragnąć oraz sław – sława, rozsławiło odnalezienie gniazda gryfów na jednym z okolicznych dębów. To mityczne zwierzę występuje licznie w herbach dzisiejszego zachodniopomorskiego. W drugiej połowie XIII wieku w centrum wsi wybudowano kościół we wczesnogotyckim stylu. Świątynia z kostki granitowej w założeniu prostokąta, pozbawiona była chóru i wieży. W roku 1945 została zniszczona, a później, w 1977 roku, ponownie odbudowana. Obecnie po zachodniej stronie wznosi się XIX wieczna, masywna, prostokątna wieża. Do jej budowy użyto cegły, którą następnie otynkowano. Kościół wraz z dawnym cmentarzem otoczony jest kamiennym murem. W murze znajdują się trzy bramki o podobnym, półokrągłym wykroju. Jedna z nich jest obecnie zamurowana. Przy murze rośnie okazały, pomnikowy dąb "Pod Gryfami". Czy jeszcze kiedyś zobaczymy na nim gniazdo gryfa ? W Żelisławcu znajdziemy jeszcze jeden pomnik przyrody - cis pospolity. Drzewo to rośnie na posesji przy ul. Niepodległości 16, naprzeciwko kościoła. Łatwiej go jednak dostrzec z ulicy Krótkiej (którą przebiega szlak czarny i zielony). Osiąga on wysokość 10 m. Obwód pnia na wysokości szyi korzeniowej wynosi 2,2 m. Drzewo to znajduje się na prywatnej posesji, jednak jest dobrze widoczne z ulicy. We wsi węzeł pieszych szlaków turystycznych; czerwony Przez Trawiastą Buczynę (Stare Czarnowo - Żelisławiec), zielony Woja Żelisława (Szmaragdowe - Gryfino) oraz czarny Klubu Turystów Pieszych Wiercipięty (Szczecin Podjuchy - Żelisławiec)

SKALA TRUDNOŚCI PIESZA – 2
SKALA TRUDNOŚCI ROWER – 3
SKALA  TRUDNOŚCI NORDIC WALKING - 3

Przewyższenie: 110 m    
Suma podejść: 311 m    
Suma zejść: 299 m

1 – łatwy bez utrudnień
2 – średni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przejściu/przejeździe

SPODOBAŁA CI SIĘ MOJA PRACA ?? SKORZYSTAŁEŚ Z MATERIAŁÓW ?? POSTAW MI KAWĘ - https://buycoffee.to/wiking-turystyka

Na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy. Często również kawka mi pomoże przy tworzeniu nowych i aktualizacji dotychczasowych danych. Do zobaczenia na Szlaku. W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym, zapraszam na wspólne "Wyprawy z Wikingiem", podczas których wędrujemy po szlakach Województwa Zachodniopomorskiego i nie tylko.